A idźcie mi z tymi planami czytelniczymi...

Styczeń to okres powstawania planów czytelniczych (tzw. TBR – To Be Read). I chociaż starałam się je robić, uświadamiam sobie, że wywołują one we mnie więcej frustracji niż dają rozrywki...

Specjalista ds. bezużytecznego planowania 

Wiedzcie, że uwielbiam planować. Lubię robić listy, rozważać wszystkie opcje oraz analizować. Zapisuję sobie wszystko w kalendarzu, zaznaczam przeczytane książki na Lubimy czytać oraz prowadzę listy rzeczy do zrobienia w ramach danego dnia. Kiedyś z pełnym przekonaniem powiedziałam, że na spontanie można co najwyżej kupić jabłko w warzywniaku. Pomijając takie małe „szaleństwa‟, warto planować. Najlepiej ze szczegółami. I to takimi, że mój plik wycieczki do Wrocławia wyglądał tak, jakbym jechała na drugi koniec świata bez dostępu do internetu, a nie do miasta trzy godziny drogi ode mnie. Można zatem wyciągnąć wniosek, że powinnam lubić robić listy rzeczy do obejrzenia i przeczytania, prawda? Powinnam się lubować w postanowieniach noworocznych, a potem z dziką satysfakcją odhaczać ich realizację, no nie?

No właśnie, cholera, nie

Mam na komputerze kilka list z postanowieniami noworocznymi na poprzednie lata. Zrezygnowałam z nich już w 2019, ale w poprzednich latach jeszcze trzymałam się myśli, że warto takowe robić. I wiecie, to nie są jakieś szalone plany. Nie chciałam objechać świata dookoła, nie mając na to czasu, funduszy oraz odwagi. Naprawdę starałam się wymyślać postanowienia w ramach tego, co jest realne. Zapisywałam takie rzeczy, które wiem, że mogłabym zrobić i to bez ogromnego starania się czy wytykania sobie ewentualnej porażki. Ot, musiałabym choćby pamiętać o tym, co mam zrobić i choć trochę się zmotywować. Brzmi w porządku! A już tym bardziej nie powinno stanowić dla mnie wysiłku trzymanie się listy wyznaczonych książek do przeczytania, które mam na półce, interesują mnie i chciałabym poznać.

Zastanawiam się więc, czy naprawdę tylko o motywację się rozchodzi? Bo kiedy myślę o tym dłużej, odnoszę wrażenie, że działa we mnie pewien prosty, ale przewrotny mechanizm. 

A teraz to ja już nie chcę!

Kojarzycie mem z wkurzonym pingwinem, który siedzi z założonymi skrzydłami (łapkami, rękami?) i podpisem „teraz to już mi się nie chce...‟? Mam wrażenie, że to moje alter ego, które wytwarza się, ilekroć stworzę listę rzeczy do przeczytania bądź obejrzenia. Serio.

Pierwszym tekstem na blogu w 2020 roku były Popkulturalne plany na 2020. Zamieściłam w nim grafiki, na których znalazło się: 

• 18 książek,
• 9 seriali,
• 9 filmów.

Jeżeli czytaliście moje podsumowanie 2020 roku, to wiecie, że w sumie przeczytałam 66 książek, obejrzałam około 45 seriali (oznacza to przynajmniej jeden sezon) oraz 68 filmów. Realistycznie można powiedzieć, że moja lista powinna zostać zrealizowana. A jednak nie.

Z 18 książek przeczytałam 6, z 9 seriali obejrzałam 2 (trzeci porzuciłam po jednym sezonie), a z 9 filmów (tu mi poszło najlepiej) zapoznałam się z sześcioma. I kiedy patrzę na te wyniki, jest mi trochę przykro, że się nie udało. Bo wiadomo, przeczytałam masę fajnych książek, obejrzałam ciekawe filmy, ale te, które zaplanowałam na koniec grudnia 2019 też podobno są świetne. I naprawdę chciałam je poznać i dalej liczę, że w końcu to zrobię. 

Dlaczego więc nie zapoznałam się z nimi w 2020? Albo wchodzi tutaj w grę wspomniana przewrotność, która mówi, że coś zapisanego na liście do obejrzenia/przeczytania/zrealizowania nagle traci na atrakcyjności, albo... umieszczam na liście rzeczy, które uważam, że POWINNAM poznać, nie myśląc o tym, że w danym momencie w przyszłości mogę nie CHCIEĆ ich poznać. A to są zupełnie dwie różne rzeczy. 

Prędzej czy później to zrobię

Kiedy siadam, aby stworzyć TBR, listę książek do przeczytania czy filmów do obejrzenia, towarzyszą mi następujące myśli:

• mam to na półce, więc warto przeczytać,
• ktoś bardzo mi poleca ten serial/tę książkę, więc zapiszę,
• fajnie byłoby wkrótce zapoznać się z tym utworem popkultury.

Nie wpisuję na listę rzeczy, które w ogóle mnie nie interesują. Ja wiem, że prędzej czy później zapoznam się z tymi książkami, serialami i filmami. A jeżeli nie, to trudno. Świat się nie zawali, gdy ktoś czegoś nie przeczyta lub nie obejrzy (no chyba, że byłaby to instrukcja obsługi jakiejś konsoli do siania spustoszenia na całej planecie, wtedy moglibyśmy mieć problem). 

Nie mogę jednak zaprzeczyć, że kiedy patrzę na swoje zeszłoroczne plany popkulturalne, jestem lekko zawiedziona. Bo naprawdę chciałam się z tym wszystkim zapoznać i liczyłam, że to zrobię. Tymczasem, kiedy wpisywałam jakiś tytuł na listę, automatycznie dodawałam sobie presji, że KONIECZNIE muszę to przeczytać lub obejrzeć. Teraz, już, natychmiast. A nie zawsze mi się chce. Nie zawsze mam ochotę na daną książkę i wolę sięgnąć po coś innego. I mam do tego prawo. Nie powinnam wywierać na sobie jakiejś bzdurnej presji.

A skoro nie umiem tworzyć list, których się trzymam, to dla własnych nerwów z nich zrezygnuję. W końcu zapoznawanie się z tymi dziełami popkultury ma mi dawać radochę, a nie stresować, prawda?

Tak w sumie, to zazdroszczę...

Biorąc pod uwagę tytuł tego tekstu, można pomyśleć, że potępiam robienie TBR. A sprawa jest w gruncie rzeczy całkowicie odwrotna. Ja naprawdę chciałabym je robić. Podobają mi się te estetyczne grafiki, które tworzą bookstagramerzy i to, jak zapisują na nich tytuły książek. Dostarcza mi rozrywki omawianie przez blogerów tych list i ocenianie, co im się podobało, a co nie. Serio, daje mi satysfakcję oglądanie TBR u innych i skomentowania ich słowami „to świetna książka, super, że chcesz ją przeczytać, liczę, że ci się spodoba‟. Zarazem ja sama za nic nie umiem się trzymać swoich planów czytelniczych. Dlatego podziwiam motywację, umiejętność trzymania się tej rozpiski czy też lepszego dobierania książek do przeczytania czy seriali i filmów do obejrzenia. Ale cóż! To nie dla mnie! 

Co więc planuję na 2021?

Po prostu być szczęśliwą i zapoznawać się z tą częścią kultury, którą chcę, a nie tą, którą powinnam, bo kiedyś sobie wyznaczyłam. I to w takiej ilości, jakiej się przytrafi. Tylko tyle i aż tyle.

Robicie TBR i postanowienia noworoczne na 2021? Jeżeli tak, to umiecie się ich trzymać?

Nie bądź ukwiał, polajkuj Kulturalną meduzę na Facebooku!