„Dwór szronu i blasku gwiazd‟ – Sarah J. Maas [recenzja przedpremierowa]

Recenzja tomu 2

Recenzja tomu 3

Akcja powieści toczy się kilka miesięcy po wydarzeniach z Dworu skrzydeł i zguby. Historia opowiedziana jest z perspektywy Feyry i Rhysa, którzy wraz z przyjaciółmi zajmują się odbudową Dworu Nocy oraz miasta, które uległo znacznym zniszczeniom podczas wojny. Na szczęście zbliża się czas Przesilenia Zimowego, a z nim wyczekiwane ułaskawienie. 

Jednak mimo świątecznej atmosfery duchy z przeszłości nie dają o sobie zapomnieć. Feyra, która będzie obchodziła swoje pierwsze Przesilenie Zimowe, odkrywa, że najbliższe jej osoby są znacznie bardziej poranione, niż można by przypuszczać. A to może mieć znaczący wpływ na przyszłość Dworu i całego ich świata.

Mamy to! Spin-off trylogii, która moim zdaniem miała swoje wzloty i upadki, a jednak zajęła pewne miejsce w moim serduszku i sprawiła, że wieść o kolejnym tomie mnie ucieszyła. Jednocześnie odczułam trochę niepokoju, bo jednak może to oznaczać problemy z pożegnaniem się z serią, a to z kolei może przynieść więcej złego niż dobrego. No i jak to wyszło z Dworem szronu i blasku gwiazd?

Ta krótka (nie oszukujmy się, 300 stron to historia na raz) powieść nie jest faktycznym tomem czwartym, a raczej 3.5. Dowiadujemy się, jak wygląda sytuacja kilka miesięcy po wydarzeniach z zakończenia Dworu skrzydeł i zguby oraz zostają nam zasygnalizowane nowe wątki, które najpewniej zostaną rozwinięte w następnym tomie. Tę część określiłabym raczej mianem krótkiej historyjki, swoistej bajki, która pokazuje, czy bohaterowie faktycznie żyli długo i szczęśliwie.

Dwór szronu i blasku gwiazd to nie historia, którą przepełnia akcja, walki oraz zwroty akcji. To spokojny opis wydarzeń tego, co nastąpiło kilka miesięcy po wielkiej bitwie. Przedstawia, jak potoczyły się losy naszych ulubionych bohaterów, z jakimi problemami muszą się teraz mierzyć oraz pokazują, jak odnajdują się w zupełnie nowych dla siebie sytuacjach. To także świąteczna opowieść, którą przemiło będzie przeczytać z kubkiem kakao przy trzaskającym w kominku ogniu. I pod tym względem Dwór szronu i blasku gwiazd jest książką satysfakcjonującą.

To także opowieść, której nie brakuje fanservice'u. Każdy, kto czytał powieści Maas wie, że nie stroni się ona od scen erotycznych. Chwilami obawiałam się jednak, że myśli Feyry oraz Rhysanda są aż nadto zajęte tymi kwestiami i zamiast tego, wolałabym poczytać więcej o sytuacji między dworami, które połączył lichy sojusz jeszcze w poprzednim tomie. Odnoszę wrażenie, że Maas trochę przesadziła w tej kwestii jak na trzysta stron książki, chwilami zalatując fanfickami.

Generalnie cała opowieść ma nieco cukierkową otoczkę. Nawet jeżeli rozgrywają się jakieś drobne dramaty, to są one nieco zepchnięte na drugi plan i stanowią wstęp do kolejnego tomu. Przez większość czasu czytelnik uśmiecha się, widząc szczęśliwych bohaterów, śmieje się z uszczypliwych komentarzy oraz cieszy, że zaistniała jakaś namiastka spokoju.

Nie mogę się doczekać czwartego tomu, który, jak zostało zasygnalizowane, będzie się skupiać na Neście oraz Kasjanie. Zakładam, że otrzymamy kolejną serię, która tym razem skupi się na innych bohaterach, co mnie cieszy, ponieważ siostry Feyry zasługują na więcej uwagi. I mam nadzieję, że w tychże następujących tomach Feyra oraz Rhysand zejdą nieco na drugi plan.

Podsumowując, historia jest ona urocza i wnosi podstawy do kolejnych tomów. Dwór szronu i blasku gwiazd można śmiało uznać za kolejne wprowadzenie, odcinek świąteczny, a nie podsumowanie dotychczasowych tworów. Nie nazwałabym tej powieści najlepszą ze wszystkich, które dotychczas napisała Maas, ale i tak może stanowić gratkę dla fanów.

Za egzemplarz dziękuję: