„Alyssa i czary‟ – A. G. Howard [recenzja przedpremierowa]

Alicja bohaterką Krainy Czarów? Raczej wrogiem publicznym! Alicja niemal doprowadziła Krainę Czarów do ruiny. Pozostawiła po sobie liczne usterki, które utrudniają normalne życie mieszkańcom tego miejsca. Teraz do krainy przybywa potomkini Alicji, Alyssa, której zadanie jest z pozoru niemożliwe: naprawić wszystkie błędy popełnione przez jej praprababkę.

Alicję w Krainie Czarów zawsze lubiłam. Na przestrzeni lat z ciekawością śledziłam nowe wersje tej kultowej historii, przyglądając się jej licznym interpretacjom. Niektóre z nich były spokojniejsze, bardziej sielankowe, inne z kolei przepełnione szaleństwem oraz brutalnością. Bo chociaż Alicja jest bohaterką bajki dla dzieci, to tej opowieści zawsze towarzyszyła niepokojąca nuta.

Nie inaczej jest w przypadku Alyssy i czarów, gdyż już na samym wstępie powiedziane zostaje, że matka bohaterki jest zamknięta w szpitalu psychiatrycznym, z kolei sama Alyssa od wielu lat słyszy, jak rozmawiają ze sobą rośliny oraz owady. Życia nie ułatwiają jej wieczne docinki, powstałe w oparciu o pokrewieństwo z Alicją Liddell. Żeby tego było mało, pewnego dnia Alyssa dowiaduje się, że musi odnaleźć królicza norę. A gdy w końcu trafia do Krainy Czarów... cóż, tam pojęcie normalności nie istnieje.

Ta nuta szaleństwa, która towarzyszy praktycznie każdej interpretacji Alicji w Krainie Czarów, została tutaj spotęgowana, nadając książce mroczny oraz niepokojący klimat. Wiele scen przepełnionych jest groteską, ohydą oraz elementami, które doświadczone na żywo wywołałyby nudności. Znany nam Biały Królik jest przeszłością, Szalony Kapelusznik wchodzi na nowy poziom szaleństwa, a Tweedledum i Tweedledee jeszcze nigdy nie byli tak karykaturalni. Ten klimat szczerze mnie uwiódł i liczę, ze w następnych książkach zostanie zachowany.

Skupmy się jednak na historii. Spotkałam się już w popkulturze z motywem powrotu do Krainy Czarów, która nie jest już taka, jaka być powinna, jednak pomysł na to, aby naprawić błędy swojej przodkini jest całkiem nowy i wciągający. Historia od razu mnie porwała, ponieważ naprawienie kolejnych błędów Alicji było intrygujące oraz nadawało oryginalnej powieści nowego znaczenia. Na korzyść działał także wspomniany wcześniej klimat, który utrzymywał historię w ryzach.

W powieści pojawia się trójkąt miłosny, co szczerze mnie zaskoczyło, ponieważ sądziłam, ze ten motyw został już tak wyeksploatowany za czasów Zmierzchu i mu podobnych, że takowych powieści już się (raczej) nie tworzy. Najwidoczniej dalej powstają, choć rzadziej niż kiedyś. I niestety nie byłam zadowolona z tego powrotu do dawnych wątków w literaturze dla nastolatek. Przede wszystkim uważam, że w pierwszym tomie związek z którymkolwiek z bohaterów nie ma większego sensu i nie jest podbudowany żadną logiką. Po drugie wątek ten sprawia, że bohaterka jest o wiele mniej ciekawa, a jej zachowanie staję się... głupie. Kiedy to rozterki miłosne zaczynały zajmować jej myśli, Alyssa robiła się płytka oraz traciła z oczu ważniejsze kwestie.

Ogólnie postacie nawet polubiłam. Co prawda nikt nie zdobył mojej ogromnej sympatii, stając się ulubieńcem, ale nie mogę powiedzieć, aby któraś z postaci wybitnie mnie frustrowała i działała na nerwy każdym swoim zachowaniem (nawet jeżeli nie zawsze było ono w pełni logiczne). Jedyna postać, która bywała denerwująca, to właśnie Alyssa, gdy jej myśli zajmowało rozważanie, którego z chłopaków lubi bardziej. Liczę jednak, że z czasem bohaterowie powieści Howard zyskają na charakterze i w kolejnych tomach staną się ciekawsi.

Książka skierowana jest przede wszystkim do młodzieży. Myślę, że niejedna nastolatka będzie miała frajdę z czytania tej powieści i przywiąże się do wybranych postaci, kibicując swojemu ulubieńcowi w drodze do serca Alyssy. W powieści tej odnajdą się również fani Alicji w Krainie Czarów, którzy zobaczą kolejną intrygującą interpretację tego świata. Mam jednak wątpliwości, czy historia przypadnie do gustu komuś spoza tych dwóch grup. Taki czytelnik może poczuć się nieco przytłoczony motywami skierowanymi bezpośrednio do nastolatek.

Powieść ta nie pozostaje bez skazy, jednak wady, które zauważyłam nie zniechęciły mnie do tej historii. Liczę, że zostaną one zniwelowane w kontynuacji i że trójkąt miłosny nie będzie grać istotnej roli, ponieważ obawiam się, że jego rozbudowa przyniesie więcej złego niż pożytku. Podsumowując, moje odczucia względem tej książki zdominował niesamowity klimat Alyssy i Czarów oraz ciekawie wykreowany świat. Dlatego też jeżeli drugi tom pojawi się na polskim rynku, to na pewno go przeczytam.

Za egzemplarz dziękuję: