Hate the sin, love the sinner

Przeprowadzanie staruszek przez ulicę jest dobre! Wolontariat – szlachetny! Pomoc zagubionemu dziecku – ludzka! Jednakże czasy się zmieniają, a okres, gdy cieszyliśmy się z pomocy Supermana, odchodzi w niepamięć. Znudziliśmy się dobrymi, poukładanymi, idealnymi postaciami, które zawsze czynią to, co należy. Ale czy na pewno chodzi tylko o nudę?

Nikt nie lubi się nudzić, zdecydowanie wolimy nieprzewidywalność w utworach popkultury. Niektóre motywy są nam już tak dobrze znane, że fabułę pewnych produkcji możemy przewidzieć od początku do końca. Jednym ze stałych wątków jest wygrana dobra. Od dziecka jesteśmy na to zaprogramowani, ponieważ było tak w bajkach, książkach, serialach oraz filmach. Prawość zawsze zwyciężała, niezależnie od drogi, jaką protagonista musiał przebyć.

To dlatego z zaciekawieniem oglądamy antagonistę, który wyprowadza chaos w świecie protagonisty. Nigdy nie wiemy, co jeszcze wymyśli. Do czego się posunie? Jakiego niecnego czynu się podejmie, aby postawić na swoim? To on wykroczy poza wszelkie granice prawa oraz moralności. W ten sposób zachwieje naszym światopoglądem, bo my nigdy nie popełnilibyśmy jego czynów.

Może właśnie przez to czarne charaktery tak bardzo nam imponują. Pokazują nam, jak to jest zrobić kolejny krok. Przeciętna osoba posiada głęboko zakorzenione w sobie rozróżnienie dobra i zła. Ze względu na tę świadomość oraz strach przed łamaniem ustalonych zasad – nie posuniemy się do zabójstwa, wykorzystywania innych do swoich celów, grożenia ludziom oraz krzywdzenia ich. Jednak antagoniści robią to cały czas. Przykuwają naszą uwagę, ponieważ urealniają swoim zachowaniem to, co u nas pozostanie jedynie w sferze rozważań.

Zresztą i te myśli pojawiają się u nas nie bez powodu. Podświadomie nie lubimy osób, które są idealne. Dotyczy to zarówno prawdziwego życia, jak i tego na dużym ekranie. Co nam po kimś, kto jest perfekcyjny w każdym calu? Jego wygląd jest bez skazy, zachowanie zawsze szlachetne – wie, jak należy postąpić, aby uratować świat i nigdy się nie zawaha, aby to zrobić. Jako ludzie mamy swoje wady i wolimy osoby, które również je posiadają. W ten sposób dany człowiek staje się nam bliższy. Ze względu na to jesteśmy już tylko krok od lubienia antybohaterów.

Nie tylko za podobieństwa cenimy sobie antagonistów. To te postacie prezentują spektrum cech, które chcielibyśmy posiąść. Żyją bez strachu, nie przejmują się tym, co pomyślą inni, robią wszystko po to, aby dostarczyć sobie rozrywki, są pewni siebie, charyzmatyczni, otwarci na nowe. Ich brak ograniczeń sprawia, że sami chcemy tacy być.

To z kolei doprowadza do następnego powodu naszej sympatii wobec czarnych charakterów. Oglądając poczynania tych postaci, nie jesteśmy w stanie nie ustosunkować się do nich. Zawsze będziemy się zastanawiać nad ich wyborami: czy da się usprawiedliwić jego niecne czyny? Jakie są powody, dla których się tak zachowuje?

Uwielbiamy czarne charaktery za to, że są nam bliscy i obcy jednocześnie. Dostarczają rozrywki, zmuszają do zastanowienia, pokazują zachowania, których nigdy się nie podejmiemy. To stąd bierze się tak ogromne zafascynowanie Lokim, Hannibalem, Ramsayem Boltonem czy Jokerem. Nawet jeżeli nienawidzimy grzechu, to i tak kochamy grzesznika...

Tekst pierwszy raz ukazał się w 76 numerze "Nowego Gwoździa Programu"