„Szaławiła‟ – Marta Kisiel [recenzja]

Oda Kręciszewska właśnie pochowała swoją matkę. A to oznacza zmiany. Dlatego kupiła różowe glany i działkę pod budowę domu. Pragnie w końcu znaleźć swoje miejsce na ziemi i niczym objawienie natyka się na ofertę sprzedaży placu w środku lasu. To tam stał niegdyś tajemniczy, stary dom z gotycką wieżyczką. I mimo braku wody, prądu, gazu oraz perspektyw na sąsiadów, miejsce to przyciąga Odę swoją tajemniczą energią jak światło ćmę.

Jestem ogromną fanką Ałtorki, dlatego usłyszawszy, że kolejne opowiadanie będzie możliwe do zdobycia na Polconie, nie omieszkałam poinformować o tym mojego wysłannika. Gdy tylko wysłannik, do którego na co dzień jednak zwracam się tato, powrócił, od razu położyłam parzydełka na tym niedługim opowiadaniu i kolejny raz wróciłam do absurdalnie cudownego świata Dożywocia.

W pierwszej chwili trochę się obawiałam, ponieważ spodziewałam się kolejnych przygód Konrada Romańczuka, którego tak dobrze znam i lubię. Dlatego przeżyłam niemałe zaskoczenie, kiedy zamiast głównego bohatera cyklu, otrzymaliśmy Odę. Kobietę, która od zawsze starała się uciec spod jurysdykcji swojej matki (i wcale jej się nie dziwię). Samotna lekarka podróżowała po świecie, aby pracować jako wolontariuszka, dołączyć do Lekarzy bez Granic i móc robić to, na co nie pozwalała jej rodzicielka: brudzić się, pocić i męczyć.

Okazuje się jednak, że moje obawy dotyczące zmiany protagonisty były bezpodstawne. Bardzo szybko przyzwyczaiłam się do Ody, która jednocześnie jest tak bardzo inna, a zarazem podobna do Romańczuka. Bohaterka reprezentuje świetne poczucie humoru i wewnętrzną siłę, której można jej tylko pozazdrościć. Samo spojrzenie na różne sytuacje i światopogląd są zupełnie inne niż w przypadku bohatera Dożywocia. To ciekawa odmiana, jednak nie jestem w stanie powiedzieć, którą z tych postaci lubię bardziej.

Świetne poczucie humoru to nieodłączna część tworów Kisiel. Te sześćdziesiąt stron jest pełne zabawnych dialogów i komicznych sytuacji. Wiele razy szczerzyłam się jak głupia do stronic i teraz pozostaje mi mieć tylko nadzieję, że dziwne chichoty nie zaniepokoiły mojej rodziny.

Warto wspomnieć o samych przygodach Ody, w których na pewno maczała palce siła niższa. Niedługa historia przedstawia sploty różnych zdarzeń, które sprawiają, że czytelnik śmieje się, raduje, piszczy ze szczęścia, a także wzrusza! Co więcej: Szaławiła zaskakuje niektórymi wydarzeniami. Niektórych plot twistów nawet się nie spodziewałam, ponieważ trochę odbiegały od tego, co mogliśmy zobaczyć wcześniej w historiach Kisiel. A tu proszę! Takie niespodzianki!

Pokochałam nowe postacie, które zostały wprowadzone jako towarzysze tytułowej szaławiły. Wierzę, że życie Ody stanie się (właściwie już jest) równie ciekawe i pełne dziwnych zdarzeń, jak samego Romańczuka. Szczerze jestem ciekawa jej dalszych losów, które mam nadzieję kiedyś poznać (to wcale nie jest aluzja, ale #kiedyDożywocie3). 

JAK ZDOBYĆ SZAŁAWIŁĘ?

Dla tych, którzy nie byli w stanie dotrzeć na Polcon przekazuję informacje: śledźcie fanpage Uroborosa na Facebooku, ponieważ szykuje się tam konkurs, w którym wygrać można Szaławiłę w jej broszurkowej wersji. Dodatkowo 11 października na rynek trafi III wydanie Dożywocia poszerzone o historię Ody. Samą Szaławiłę od tej pory można będzie zakupić w formie ebooka.

Inne recenzje:

"Siła niższa"