Co warto wiedzieć o introwertyzmie?

W styczniu napisałam post "Introwertyk na imprezie". Od tamtego czasu zauważyłam, że wiele osób trafia na Parzydełka przez pytania związane z tym tematem. Dlatego postanowiłam przygotować serię postów dotyczących tego zagadnienia. Jako, że jest to temat mi bliski, postanowiłam przybliżyć niektórym introwersję nieco bardziej, a osobom podejrzewającym, że są introwertykami utwierdzić w tym przekonaniu albo od niego odwieść. Dlatego dzisiaj krótko na temat tego - o co chodzi?

Zacznijmy od tego, że to pojęcie wprowadził do psychologii Gustav Jung w pierwszej połowie XX wieku, który postawił obok introwersji ekstrawersję jako przeciwstawne sobie charaktery. Jednak z czasem uznano, że ten podział nie jest wystarczający i wprowadzono także pojęcie ambiwersji.

Ekstrawertycy czerpią energię z przebywania z ludźmi, podejmowania się inicjatyw, a przebywanie samotnie pogarsza ich samopoczucie. Przedstawia się takie osoby jako żywe, otwarte, gadatliwe oraz beztroskie.

Ambiwertycy to osoby, które łączą w sobie cechy ekstrawertyków oraz introwertyków. Takich osób jest najwięcej, ponieważ ekstrawersja oraz introwersja są dość skrajnymi formami charakteru, a większość osób zazwyczaj balansuje na linii pomiędzy tymi dwoma grupami zachowań.

Introwertycy za to są osobami, które dłuższe przebywanie pośród sporej grupy ludzi wykańcza, a przebywanie w samotności i ciszy doładowuje baterie. Do tego czerpią energię z pomysłów, są powściągliwi, ostrożni, niejednokrotnie odbierani na początku jako poważni.

!Warto pamiętać, że żadna grupa nie powinna być uznawana za gorszą czy lepszą. Są to zupełnie inne zbiory cech charakteru i każdy z tych zbiorów zawiera zarówno zalety, jak i wady. Każdy typ osobowości jest dobry i nie należy postrzegać ludzi na zasadzie "A ten introwertyk to nudziarz" czy "Ten ekstrawertyk na pewno jest zapominalski".!

Większość źródeł podaje, że introwertycy stanowią mniej więcej 1/3 populacji świata, a większość należy do ekstrawertyków oraz ambiwertyków z przewagą w stronę ekstrawertyzmu. Kiedyś przeczytałam, że czyni to z nas takie jednorożce i choć brzmi to dość zabawnie, to nie nadawałabym temu aż tak wielkiego wydźwięku. Niemniej jesteśmy w mniejszości, a przez to wielu osobom może wydawać się, że skoro są introwertykami, to jest z nimi coś nie tak. Nic bardziej mylnego!

Jak wcześniej wspomniałam - ekstrawertycy czerpią energię z zewnątrz, czują się lepiej dzięki interakcjom z ludźmi, imprezom, rozmowom oraz inicjowaniu przedsięwzięć. Przeciwieństwem tego są introwertycy, którzy doładowują baterie przez czerpanie energii ze środka. To znaczy, że czują się lepiej dzięki samotnemu siedzeniu z nosem w książce, słuchaniu muzyki czy rozmyślaniu. Świat idei, przemyśleń, który jest wolny od interakcji z innymi osobami sprawia, że czują się lepiej. To dzięki temu są później w stanie wyjść do ludzi i przebywać wśród nich z uśmiechem na twarzy. Niestety dłuższy pobyt w dużej grupie ludzi dla większości introwertyków jest przytłaczający i sprawia, że ich baterie rozładowują się w tempie ekspresowym. To dlatego zamiast po imprezie iść na after party, poczują się lepiej, jeżeli wrócą do domu i zakopią się pod kocem z dobrą książką.

Nie oznacza to jednak, że w ogóle nie lubią kontaktów z ludźmi. Zazwyczaj wydają się bardziej powściągliwi i nie przepadają za tak zwanym small talkiem. Wolą rozmowy, które są podbudowane przemyśleniami i skłaniają do zastanowienia się oraz wymiany poglądów. Introwertycy zazwyczaj nie będą pchali się do grupy, która już o czymś rozmawia. Niemniej często pokazanie im, że istnieje taka możliwość sprawia, że czują się lepiej na duchu. Warto pamiętać, że wolą oni rozmowy w mniejszym gronie, ponieważ czują się wtedy swobodniej.

Introwertycy lepiej piszą niż mówią, czego jestem dobrym przykładem. Łatwiej przychodzi mi zebranie myśli i przelanie ich na papier/komputer niż rozmawianie twarzą w twarz. Nie oznacza to jednak, że w sytuacji kontaktu z druga osobą introwertyk wariuje (patrz akapit wyżej). Do tego warto pamiętać, że introwertycy są lepszymi słuchaczami niż mówcami. Bardzo często zapamiętują sporo informacji, ale nie są zbyt dobrzy w mówieniu o sobie.

Bardzo często wolą przemyśleć dane działanie zanim wcielimy je w życie. Przeanalizują wszystkie za i przeciw, ocenią sytuację, a dopiero potem się tego podejmą. Co za tym idzie - introwertycy zazwyczaj nie przepadają za gwałtownymi zmianami. Wolą utarte ścieżki, a spontaniczne działania budzą w nich stan niepewności, który nie należy do najprzyjemniejszych. Nie oznacza to jednak, że nie przepadają za próbowaniem nowych rzeczy - po prostu muszą je sobie przemyśleć.

Introwertykom zazwyczaj towarzyszą także takie cechy jak - pojednawczość, nie przepadają za konfliktami i starają się im zawczasu zapobiec. Są zazwyczaj solidni oraz skrupulatnie wykonują swoje zadania.

Wszystkie powyższe cechy są dość ogólnikowe, w wielu przypadkach istnieją odstępstwa od reguły i nie każdy może się utożsamić z każdą z tych cech. Czysta introwersja czy czystym ekstrawertyzm są dość rzadkie i zazwyczaj introwertycy wykazują pewne cechy ekstrawertyków i vice versa. Mam jedna nadzieję, że trochę rozjaśniłam niektórym ogólny pogląd dotyczący introwertyzmu. A już wkrótce spodziewajcie się kolejnych postów z tej serii. Już za tydzień poruszę tutaj dotyczący akceptacji swojego introwertycznego ja.