Dziórawy kocioł oczami Krukonki

Od kiedy dowiedziałam się o tym, że w Polsce powstała namiastka Hogwartu, koniecznie musiałam pójść to zobaczyć. W końcu ciekawość Krukonki zawsze popcha do przekonania się, jak coś wygląda, czym jest i poczytania o tym czymś. A skoro tak, to nie mogłam zawieść swojego domu i musiałam dać upust swojej ciekawości. Tak więc, gdy pojawiła się możliwość, aby pojechać do Krakowa i odwiedzić to magiczne miejsce - zgodziłam się.

Zacznę od lokalizacji - Dziórawy kocioł znajduje się blisko krakowskiego rynku. Tak więc przechodzę obok pomnika Mickiewicza za którym za bardzo nie przepadam (w sensie za Mickiewiczem, pomnik mi nie wadzi) i kieruję się w stronę ulicy Grodzkiej. Oczywiście wszystko to robię, udając najzwyklejszego w świecie Mugola. Różdżkę starannie ukryłam, magiczne przedmioty schowałam do torby, a przy okazji obezwładniłam gryzącą książkę. Tylko co jakiś czas zainteresowanie może wzbudzić fakt, że moja torebka sama zaczyna się poruszać. Niemniej mijam Mugoli, którzy w wielu przypadkach nieświadomi są tego, jakie miejsce znajduje się całkiem niedaleko od ich spokojnych, mugolskich kawiarenek z parasolkami i kelnerami w garniturach.

Z ciekawością idę ulicą Grodzką, wypatrując znaku charakterystycznego, który wskaże mi, że jestem we właściwym miejscu. Pytam Ślizgonki z którą się wybrałam do tegoż Krakowa, czy "daleko jeszcze?" i zawsze otrzymuję tę samą odpowiedź - "kawałek". Mijam inne kawiarnie, księgarnie, sklepy z pamiątkami do których później miałyśmy zajrzeć - w końcu nie na co dzień ma się styczność z twórczością Mugoli, prawda?

I w końcu widzimy czarodzieja widzianego tylko dla innych czarodziei. Z szalikiem w barwach Gryffindoru rozdaje ulotki osobom, które dostrzegają jego obecność. Podchodzimy, bierzemy ulotkę, a moja towarzyszka podróży pyta o hasło, którym okazuje się być Czara ognia. Wchodzimy w wąską, remontowaną alejkę między dwoma budynkami. Jest ciemno, dość nieprzyjemnie, a jeden z mugolskich przedmiotów omal nie atakuje wspomnianej wcześniej Ślizgonki. Chciałyśmy użyć zaklęcia Lumos, ale dalej byłyśmy widoczne dla Mugoli. W końcu odnalazłyśmy schody, które najpewniej przeciętny człowiek by przeoczył, ale nie czarodzieje!

Wchodzimy do środka i dostrzegamy Dementora. Wyciągamy różdżki gotowe użyć zaklęcia Patronusa, jednak wtedy przekonujemy się, że to tylko żart, godny Dracona Malfoya. Niemniej obecność tego Dementora-nie-Dementora rozbudza naszą ciekawość i czym prędzej schodzimy niżej. 

Przyglądam się kopertom, unoszącym się w powietrzu oraz miotłom wyścigowym. Spostrzegam liczne gry, dzięki którym goście mogą się rozerwać oraz zintegrować. Widzę wystawione ciasta, na widok których mam ochotę wykupić całą kawiarnię. Zerkam tablice zapisane specjałami Dziórawego kotła i już wiem, że bez kremowego piwa się nie obejdę. Zatrzymuję się przy regale pełnym książek i wiem, że mogłabym tutaj spędzić cały swój dzień - jedząc proponowane kanapki, pijąc kremowe piwo oraz herbaty w barwach każdego domu. Otacza nas przyjemny półmrok oraz chłód, charakterystyczny dla podziemi. Niemniej to tylko nadaje dodatkowej atmosfery. Sięgamy po menu i kierujemy się do sali, gdzie starsza czarownica gra ze swoją wnuczką w magiczną grę planszową. 

zdj. by 3003st.blogspot.com/

Wybieramy stolik obok zdjęcia, upamiętniającego profesora Severusa Snape'a. Poświęcamy chwilę na wspomnienie tego wspaniałego człowieka i przytaczamy jego słowa. Przez chwilę wsłuchujemy się w muzykę, która przywodzi nam na myśl naszą szkołę, którą udało się nam już ukończyć. Czujemy lekką nostalgię, że to już koniec, jednak czarownicami zostaniemy do końca naszych żyć. W końcu decydujemy się zamówić - piwo kremowe i ciasto czekoladowe z masą czekoladową i polewą czekoladową. W końcu czekolada jest najlepszym rozwiązaniem po spotkaniu z Dementorem, czyż nie?

Następnie poświęcamy się rozmowie o Hogwarcie, Hogsmeade meczach Quidditcha a do naszego stolika szybko zostaje przyniesione zamówienie. Próbuję piwa kremowego i wiem, że to jest najlepszy słodki napój, jaki można sobie wymarzyć do wypicia - nie jest zapychający, a mimo to słodki i ochładza w bardzo ciepły dzień. Nie wiem, jak Mugole radzą sobie z upałami bez schłodzonego piwa kremowego! Pyszne, czekoladowe ciasto szybko podnosi nas na duchu i sprawia, że czujemy się jak w domu, mimo że nad nami przechadzając się niczego nieświadomi Mugole.

Dziórawy kocioł to świetne miejsce dla każdego czarodzieja i każdy powinien je odwiedzić oraz spróbować Kremowego Piwa. Miejsce ma niesamowitą atmosferę, która przywołuje wszystkie wspomnienia związane z Hogwartem, podają pyszne ciasta, a obsługa jest bardzo miła. Z radością przyjdę tam jeszcze raz gotowa na spróbowanie magicznych specjałów. A moje alter ego - elfka z Lothlorien - z miłą chęcią odwiedzi pub Pod Rozbrykanym Kócem, licząc, że nie spotka tam Nazguli!