Zaburzenia psychiczne w New Adult

Bohaterowie New Adult bardzo często cierpią na zaburzenia psychiczne. Jednak podejście niektórych autorów do tego tematu pozostawia wiele do życzenia...

Spłycanie problemu

W New Adult znajdziemy reprezentację dla wielu zaburzeń natury psychicznej, jednak na prowadzeniu znajdą się urazy wywołane gwałtem, znęcaniem się psychicznym oraz fizycznym bądź utrata kogoś bliskiego. W związku z tym wiele bohaterek cierpi na poważne choroby, do których zaliczają się depresja oraz zaburzenia lękowe. To prawdopodobnie te najczęściej znajdziemy na kartach New Adult, jednak nie twierdzę, że są one jedyne.

Samo mówienie o problemach psychicznych nie jest złe. Ba! Jest wręcz wskazane w celu uświadamiania oraz uwrażliwiania społeczeństwa. Problem polega jednak na tym, jak to się robi. A niestety autorzy powieści z tego nurtu bardzo często podchodzą do tematu w luźny sposób. Nierzadko można odnieść wrażenie, że pisarz nie przygotował się wystarczająco do opisania danego zaburzenia, a przez to spłycił jego naturę. Decyduje się na użycie poszczególnych elementów związanych z chorobą, kiedy jest to przydatne fabularnie, by kilka stron później o nich zapomnieć.

Spłyceniu ulegają nie tylko zaburzenia same w sobie, ale również powody, które do nich doprowadziły. Z łatwością mówi się o gwałcie i przemocy domowej, a nieraz usprawiedliwia się przemoc miłością (tak, będę się powoływać na sytuację w Dręczycielu do końca swoich dni). Zresztą gloryfikowanie toksycznych relacji również w New Adult nie brakuje.

Wielokrotnie choroby (oraz ich powody) zostają uproszczone, zniekształcone i dostosowane w taki sposób, aby pasowały do romansu. Niestety rzeczywistość nie jest tak kolorowa jak w książkach, a bohaterki (oraz bohaterowie) prawdziwego życia muszą walczyć z tymi zaburzeniami w nieraz mniej atrakcyjny sposób niż jest to przedstawione w powieściach.

Jedno, magiczne lekarstwo

Bowiem w New Adult rozwiązanie jest zazwyczaj jedno: główna bohaterka trafia na chłopaka, który pozwala jej odżyć i sprawia, że wszystkie problemy znikają jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Nie wykluczam, że takie cuda się zdarzają. Każdej osobie borykającej się z zaburzeniami psychicznymi życzę, by pewnego dnia obudzili się zdrowi. Jednak zazwyczaj to tak nie działa.

Wsparcie osób, w których można znaleźć oparcie jest potrzebne w procesie leczenia. Możliwość wyżalenia się komuś zaufanemu albo po prostu spędzenia czasu z druga osobą poprawia nastrój, a w niektórych sytuacjach może uratować życie. Nieraz to bliscy motywują do dalszego leczenia oraz walki o swoje zdrowie. Z przykrością jednak muszę powiedzieć, że zazwyczaj do całkowitego wyleczenia potrzebna jest ciężka praca nad sobą oraz wsparcie ze strony profesjonalisty. Niestety zdarza się, że cała miłość, którą ktoś chce obdarować chorego może okazać się niewystarczająca, by mu pomóc. Skoro jednak wspomniałam już o specjalistach...

Brak psychoterapeutów i psychologów

New Adult cierpi na deficyt psychologów, psychoterapeutów oraz psychiatrów. Chociaż na stronach niejednej książki spotkamy takie postacie, często są one unikane w ramach pokazania, że to osoba, z którą bohaterka wchodzi w relację stanowi sposób na ozdrowienie. Ostatnio spotkałam się z tym zabiegiem u Tillie Cole (My Maddie) i byłam mocno zawiedziona, że postawiono na takie rozwiązanie. Oczywiście, czasami można poradzić sobie z zaburzeniami oraz chorobami natury psychicznej samemu, jednakże bardzo często proces ten wymaga wsparcia ze strony obiektywnej osoby posiadającej wiedzę z dziedziny psychologii. Co więcej w niektórych przypadkach konieczne jest leczenie farmakologiczne, którego samemu nie można sobie zapewnić.

Wydaje mi się, że podejmowanie się leczenia zaburzeń psychicznych dalej bywa dla niektórych osób powodem do wstydu. Chociaż do tematu podchodzi się z coraz większą swobodą, znajdą się osoby, które uznają tego typu problemy za widzimisię albo nieistotne problemy nastolatków. Dlatego szkoda, że książki, które pokazują okres wchodzenia w dorosłość nie mówią otwarcie, że pójście po pomoc może przynieść efekty (choć rzadko kiedy natychmiastowe); psychoterapeuci, psychologowie oraz psychiatrzy mogą pomóc; a chodzenie do nich to żaden powód do wstydu.

Magiczne ozdrowienie

Co jednak mnie najbardziej frustruje, to fakt, że w New Adult bohaterkom zdarza się praktykować technikę nicnierobienia, by po zakończeniu wszystkich wątków fabularnych doszło do cudownego ozdrowienia, w wyniku którego zapomina o swoich dotychczasowych problemach. Niestety pełne wyleczenie się z niektórych chorób nie zawsze jest możliwe i po paru latach spokoju może dojść do nawrotu. O takiej możliwości oraz o tym, że leczenie jest procesem mówi się bardzo rzadko.

Dotychczas tylko raz spotkałam się z sytuacją, w której parę miesięcy po zakończeniu fabuły, wspomniane jest, że bohaterka dalej korzysta z pomocy psychologa, nie jest w pełni zdrowa, jednak usilnie pracuje nad sobą w towarzystwie bliskich osób, które okazują jej wsparcie. To niewielki spoiler, jeżeli jednak kogoś ciekawi, co to za seria, odsyłam do recenzji pierwszego tomu.

Czy da się inaczej?

Oczywiście, że tak! Są autorzy, którzy podchodzą do tematu zaburzeń psychicznych w rozsądny sposób – nie umniejszają im, pokazują, że szukanie pomocy to dobry wybór, a leczenie jest procesem. W powieściach pozytywne postaci psychologów pojawiają się, bohaterkom leczenie zajmuje trochę czasu, a ukochane osoby nie stanowią rozwiązania, lecz wsparcie na drodze do zdrowia.

Na rynku znajdziecie też powieści z gatunku New Adult, w których... po prostu nie ma mowy o tego typu kwestiach. Serio, nie ma tam żadnych traumatycznych wydarzeń w życiu bohaterów, które mogłyby wpłynąć na ich stan psychiczny. A mimo to są one obiecującymi książkami, które naprawdę dobrze się czyta (np. Lato koloru wiśni). Rozwiązanie zatem jest, a ja mam poczucie, że coraz częściej autorzy kierują się rozsądkiem, poruszając tematykę zaburzeń oraz chorób psychicznych.

Się czepiam...

Nie zabraniam nikomu czytania New Adult. Wyszłabym na hipokrytkę, ponieważ ten post nie powstałby, gdybym sama nie przeczytała sporej liczby powieści z tego gatunku (i przy okazji nie czerpała z nich jakiejś przyjemności). Nie uważam też, że wszystkie powieści są złe (ba, większość jest lepsza niż gorsza). A nawet jeżeli niektóre uważam za niosące niewłaściwy przekaz, to nie mogę i nie będę walczyć z tym, że ktoś dobrze bawił się w trakcie ich lektury. Każdy ma do tego prawo.

Zależy mi jednak na pokazaniu, że rzeczywistość nie zawsze jest tak kolorowa, jak przedstawiają to te książki. Nieraz kreują one błędny pogląd na to, jak przebiegają zaburzenia psychiczne albo umniejszają powodom ich powstania. Można się dobrze bawić przy lekturze New Adult, ale przy okazji warto pamiętać, że mogą znaleźć się czytelnicy, którzy za sprawą tych książek zignorują trudności w swoim życiu, licząc, że same się rozwiążą.

Chcę, żeby czytelnik był świadomy i pamiętał, że jeżeli boryka się z pewnymi problemami, to warto o siebie zawalczyć. Dlatego jeżeli czyta to ktoś, kto podejrzewa, że sam może mieć problemy natury psychicznej – nie czekaj jak bohaterki New Adult, nie inspiruj się ich destrukcyjnymi metodami „radzenia sobie z problemem‟, zamiast tego poszukaj specjalistycznej pomocy. Powodzenia! Jestem przekonana, że dasz radę!

Kryzysowy Telefon Zaufania – 116 123
Gdzie szukać bezpłatnej pomocy psychologicznej?